Wybór kobiety?

Niezaplanowana ciąża to straszny dylemat dla młodej kobiety. Jeżeli ma oparcie, w kochającym mężczyźnie i rodzinie decyduje się na urodzenie dziecka. Wie bowiem, że będzie ono kochane i szczęśliwe. Są jednak dziewczyny, które w momencie zajścia w ciążę zostają same. Wokół nich pustka i brak perspektyw. I co wtedy? A ofiary gwałtu? Co mogą zrobić?

Dyskusja wokół tematu aborcji to konflikt między prawem kobiety do decydowania o swoim życiu a prawem człowieka (dziecka) do życia. Ten kontrowersyjny temat poruszono na Prawniczej Akademii Filmowej organizowanej w ramach tegorocznych Dni Edukacji Prawniczej. Oprócz cyklu szkoleń wzbogacających w wiedzę praktyczną niezbędną studentom prawa w ich przyszłym zawodzie, organizacja Europejskie Stowarzyszenie Studentów Prawa ELSA zaprosiła po projekcji filmu „Vera Drake“ w kinie Muza wszystkich zainteresowanych do dyskusji na temat aborcji.

W świetle prawa

Prawo do życia podlega ochronie, również w fazie prenatalnej. Za spowodowanie śmierci dziecka poczętego grozi kara do 2 lat więzienia. Nie podlega tej karze kobieta, ale ten, kto taki zabieg przeprowadził. Lekarz może dokonać aborcji w 3 przypadkach przewidzianych przez ustawę: jeśli płód obciążony jest poważnymi wadami genetycznymi ujawnionymi podczas badań prenatalnych albo ciąża zagraża życiu lub zdrowiu matki albo jest wynikiem gwałtu bądź kazirodztwa (Ustawa z 7 stycznia 1993 roku o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży).

Podziemie - dla bogatych

Według Katarzyny Gajewskiej ze Stowarzyszenia Kobiet Konsola obecna ustawa nie rozwiązała problemu aborcji, a jedynie przyczyniła się do powstania podziemia aborcyjnego. - Cena zabiegu w prywatnym gabinecie waha się między 2000 a 5000 złotych, a więc ustawa uderza głównie w kobiety niezamożne. Sam zakaz niczego nie zmieni, jeśli chcemy ograniczyć ilość aborcji w naszym kraju, należy pomyśleć o odpowiedniej edukacji seksualnej i refundowanych środkach antykoncepcyjnych - uważa Katarzyna Gajewska. Wiele kobiet ma bowiem utrudniony dostęp do antykoncepcji z powodów finansowych oraz zdarza się, że odmawia się im skierowania na badania prenatalne.
- Każdy lekarz ma obowiązek skierowania pacjentki na jej prośbę na badania prenatalne w celu wykrycia poważnych wad genetycznych płodu. Jeśli tego nie zrobi, mogą być nałożone na niego sankcje dyscyplinarne i prawne - wyjaśnia dr n. med. Rafał Kocyłowski. Wpływ tych badań na płód zależy od rodzaju procedury i czasu trwania ciąży.

Lekarz ma prawo odmówić

Bolesny dylemat, czy dokonać aborcji dotyczy przede wszystkim kobiety, ale nie tylko. Lekarz nie musi się zgodzić na przeprowadzenie zabiegu. Po otrzymaniu od ordynatora szpitala nakazu przeprowadzenia aborcji w zakresie dozwolonym przez ustawę, może odmówić jego wykonania, powołując się na tzw. klauzulę sumienia. - Ja bym się na nią powołał w przypadku, gdy chodzi o ciążę pochodzącą z czynu zabronionego - mówi dr Rafał Kocyłowski. - Uważam, że dostępność w Polsce środków antykoncepcyjnych może wystarczająco zapobiec dylematom nieplanowanych ciąż.
Największe poruszenie wśród uczestników spotkania wywołała przewidziana ustawą możliwość przerwania ciąży wówczas, gdy pochodzi ona z gwałtu czy kazirodztwa.
- W tej sytuacji lekarz może przerwać ciążę przed upływem 12 tygodnia od jej początku. Fakt powstania ciąży w wyniku czynu zabronionego stwierdza prokurator. Jeśli tego nie zrobi, narusza prawo - wyjaśnia dr n. prawn. Joanna Haberko.

Aborcja - tak czy nie?

W dyskusji padały argumenty, że prawo do aborcji to ukrywanie za zasłoną dymną zabójstwa nienarodzonego dziecka. Z drugiej strony podkreślano, że ustawa stanowi ingerencję państwa w prywatne życie kobiet. Jednak ta decyzja to ich wybór. Ale ważne też, żeby w tym całym zamieszaniu, dyskusji o aborcji nie zapomnieć, że na tej szali kładzie się... ludzkie życie.

NIE UMIAŁABYM GO KOCHAĆ

Miałam wtedy 25 lat i całe życie przed sobą. Byłam szczęśliwa. I zakochana. Tak mi się w każdym razie wtedy wydawało. Dziś patrzę na to inaczej. Zupełnie inaczej...
Między mną a moim chłopakiem przestawało się układać. Odeszłam po tym jak zafundował nam - jego zdaniem - romantyczny wieczór: seksualny trójkąt z jego przyjacielem. To było obrzydliwe i wulgarne. Niestety, przykuta do łóżka niewiele mogłam zrobić. Po wszystkim uciekłam.
Nikomu o tym nie opowiadałam, bo było mi wstyd. Po kilkunastu dniach, mój chłopak przyjechał. Przepraszał, błagał o przebaczenie. Mówił, że kocha. Chciał wrócić. Zgodziłam się... Kochaliśmy się. Było okropnie. Mdliło mnie na jego widok. Rano stwierdziłam, że to nie ma sensu. Odeszłam już na zawsze.
Po jakimś czasie okazało się, że jestem w ciąży. Decyzję podjęłam prawie natychmiast. Znalazłam lekarza, który ulżył mojemu duchowemu cierpieniu. Zrozumiałam wtedy, że nie umiałabym kochać tego dziecko. Nie po tym wszystkim.
Dziś wiem, że jestem kochana. Czuje się bezpieczna. Jestem spokojna. Wiem, jaki cudowny i delikatny może być mężczyzna. Uczę się kochać od nowa. WIOLETA, LAT 29