Gdańskie zoo zimą tętni życiem. Kogo można zobaczyć z bliska?

- Około godziny 9.30 odbywa się karmienie fok - wtedy warto się im przyjrzeć. Potrafią odwdzięczyć się za poczęstunek. To też najlepsza pora do podziwiania tych bałtyckich ssaków. Przez większą część dnia przebywają w wodzie (także pod lodem) mającej temperaturę około plus 1 stopień Celsjusza. Wystawiają nosy po to, by zaczerpnąć powietrza - mówi Michał Targowski, dyrektor Miejskiego Ogrodu Zoologicznego Wybrzeża w Gdańsku Oliwie.

Stamtąd wybierzmy się do najwyższych lądowych ssaków świata - żyraf. Te stworzenia mieszkają zimą w domku, a tuż obok nich - niewielkie surykatki. Niestety, zimą nie obejrzymy antylop, zebr, tapirów, kapibar, hipopotamów karłowatych. Za to możemy zajrzeć do pomieszczenia zajmowanego przez hipopotamy nilowe.

Warto też wejść do gadziarni - ptaszarni, gdzie na ekspozycjach są egzotyczne ptaki, a wśród gadów rarytasem jest polski żółw błotny. W naturze na zimę zapada on w sen. W zoo w Gdańsku Oliwie cały czas jest aktywny, a za towarzystwo ma znacznie większe żółwie chińskie. Krzywdy mu nie robią, podobno bywa odwrotnie. Nasz żółw błotny wodzi rej w tym pomieszczeniu.

W pobliżu pawilonu ptasio- gadziarskiego, ma swe terytorium wilk grzywiasty. To taki rudy lis na bardzo wysokich nogach, rodem z Ameryki Południowej. Od tego o niezwykłym spojrzeniu ssaka możemy pójść prosto do pawilonu słoni. Możemy je podziwiać przez okienko z zewnątrz budynku. Niedaleko są pingwiny - chmara tak duża, że żadne inne zoo w Polsce nie ma podobnie wielkiej. Razem - około 70 osobników, a wśród nich ośmioro piskląt. Młode ukrywają się w norkach, które mają drewniane zabezpieczenia przed czaplami, cały czas patrolującymi pingwinie terytorium. Chętnie wsadziłyby dzioby do domków tońców.

Pingwiny tońce nie korzystają zimą ze stawu, który już prawie cały zamarzł. Oddzielone są od niego niewysokim płotem. Kiedyś zdarzyło się bowiem, że jeden z tych nielotów dał nurka do przerębla i już nie zdołał wyjść spod lodu. Utonął.

W zoo można podziwiać wszystkie małpy. Patrzy się na nie przez szyby, w ogrzewanych pawilonach.

Przeczytajcie także: Walka w sieci z nielegalnymi handlarzami zwierząt. Psy bez rodowodu mogą być tylko oddawane za darmo

Od kilku tygodni unikatem w gdańskim zoo są trzy wilczki; polskie, europejskie, można powiedzieć - gdańskie. Nieopodal buchtują stada dzików polskich oraz pekari z Ameryki Południowej. Niemal po sąsiedzku dostojnie spacerują polskie sarny, dowodzone przez kozła noszącego "koronę", czyli poroże, otulone scypułem. Urokowi zimowemu pejzażowi dodają sowy śnieżne, a nieco dalej - jelenie szlachetne, sąsiadujące z klatkami dla ptaków. W jednej z nich mieszkają kondory wielkie, z których hodowli gdańskie zoo może być dumne.

Gdańskie zoo ma też zwierzęta rodem z Himalajów i Tybetu. Są nimi takiny oraz jaki. Ich terytoria w Gdańsku sąsiadują z najpotężniejszymi polskimi ssakami - żubrami. Tuż obok znajdują się rewiry niedźwiedzi i tygrysów. Wracając do bramy zoo, dróżką po wschodniej stronie gdańskiego zoo przechodzimy przez krainę ssaków wielbłądowatych: dromaderów, baktrianów, alpak, lam, gwanako. Blisko wyjścia podziwiamy koty drapieżne: polskie (żbiki, rysie) i zagraniczne (np. karakale). Spójrzmy jeszcze na dach budynku administracyjnego. Może zobaczymy tam parę boćków? Niektórzy żartują, że z zimna poczerwieniały im dzioby i nogi...