Współczucie. Serce mi się ściska czytając historię Ewy i jej bliskich pogrążonych w rozpaczy. Jeszcze mi trudniej gdy pomyślę o mamie Ewy.. moim ukochanym pedagogu lat szkolnych, która motywowała i wierzyła w możliwości każdego ucznia. To co może nas - ludzkość uleczyć i dać siłe to dostrzeżenie w obcym człowieku nas samych. Nasz los jest wspólny. Sami jesteśmy niczym razem wszystkim. Najszczersze wyraży współczucia...
