50-lecie pracy twórczej Janusza Chisty. Pisane widłami po wodzie

Janusz Christa, wilniuk - od lat mieszka w Sopocie. Jego życie jest nie mniej barwne niż komiksowych bohaterów. Był płetwonurkiem, żeglarzem i ratownikiem na plaży, grał na perkusji, rzeźbił świątki i budował kolejkę elektryczną w Sopocie. Zadebiutował w 1957 roku jednostronicowymi historyjkami „Kuku-Ryku” w czasopiśmie "Przygoda". Następnie rozpoczął współpracę z magazynem „Wieczór Wybrzeża”, publikując w nim paski z przygodami Kajtka-Majtka, a potem Kajtka i Koka.

- Kajko i Kokosz nie doczekali się filmu. Dlaczego?

- Zawiniła komuna. Za szybko upadła - żartuje twórca. - Byłem po słowie z wytwórnią Filmów Rysunkowych w Bielsku- Białej. Niestety, zmiany ustrojowe sprawiły, że firmę kupili Amerykanie. Potem zgłosili się do mnie Japończycy. Pewna pani z Hongkongu za prawa autorskie do Kajka i Kokosza dawała trzy tysiące dolarów. Roześmiałem się. Niedawno młodzi ludzi zrobili krótkie, dziesięciominutowy film. Wkleili myszki, żuczki. Podrasowali techniką komuterową. Nie wyraziłem zgody na rozpowszechnianie. Cierpliwie czekam na poważną propozycję. Trwają jakieś rozmowy, ale jak mówią na Kresach: To wszystko jest pisane widłami po wodzie.

- Czym jest komiks?

- Nie da się go oglądać bez czytania i nie da się czytać bez oglądania...

- Jakie zdolności powinien posiadać twórca rysunkowych opowieści.

- Mieć wyobraźnię, trochę talentu i powinien rysować, rysować...

- Jak czuje się pana rudy kot? Słyszałam, że się założyliście...

- A rzeczywiście, kto z nas dłużej pociągnie. On nie jest młody, ma już czternaście lat. Przegrany zaniesie zwycięzcy kwiaty na grób.

- Czy kocur nadal przegania gości, których nie lubi?

- Ostatnio trochę złagodniał. Nawet przychodzi na kolana.

- Czy zdarza się panu jeszcze rysować komiksy?

- Nie to zamknięty rozdział!