Około 180 tys. zabitych cywili, ok. 24 tys. poległych żołnierzy, zniszczone doszczętnie miasto, ogromne straty wśród inteligencji warszawskiej. I jeszcze coś - bohaterstwo i honor...**
Realnie oceniając, powstanie nie miało żadnych szans. Słabo uzbrojeni, choć dobrze wyszkoleni młodzi ludzie, nie mogli przecież pokonać przeciwnika, nawet jeśli jego potęga chyliła się ku upadkowi.
Dlaczego jednak zdecydowali się na taki krok? Czy było warto? Te często stawiane pytania zostawmy tym razem bez odpowiedzi.
Dziś, 1 sierpnia nie oceniajmy, nie analizujmy, lecz oddajmy hołd bohaterom, uczestnikom powstania, którzy przez 63 dni trwali w mieście, niczym w oblężonej twierdzy.
Heroiczna decyzja o wszczęciu powstania przypomina tragedię antyczną, a tam jak wiadomo dobrych i szczęśliwych rozwiązań nie ma. Jest za to rozwiązanie tragiczne; niezależnie od podjętej decyzji…
W Godzinie "W" kilkadziesiąt tysięcy młodych, zdeterminowanych ludzi chwyciło za broń, bo akcja "Burza" była dla nich szansą na wolność, na przeciwstawienie się Niemcom, na śmierć z honorem, w walce, a nie w upodleniu.
Pierwsze dni powstania dawały nadzieję: zdobyta Poczta Główna, Dworzec Pocztowy, uruchomiona Rozgłośnia Polskiego Radia…
Jednocześnie jednak rozgrywał się dramat na Woli, gdzie jednego dnia, 5 sierpnia, wymordowano 40 tys. cywilów!
Już w dniu wybuchu powstania warszawskiego Hitler i Himmler zdecydowali o zburzeniu miasta i wyniszczeniu ludności cywilnej. Wytyczne były jasne: ujętych powstańców należy zabijać, podobnie czynić z cywilami, a miasto zrównać z ziemią. I do tego rozkazu się stosowano.
Nie jest łatwym opowiadać o tamtych wydarzeniach, rozdrapywać rany. "Przez dwadzieścia lat nie mogłem o tym pisać. Chociaż tak chciałem. I gadałem. O powstaniu. Po ileś razy. I ciągle myślałem, że mam to powstanie opisać, ale jakoś przecież opisać" – notował w "Pamiętniku z powstania warszawskiego" Miron Białoszewski.
Od kilku dni trwają uroczystości związane z upamiętnieniem sierpnia'44. Biorą w nich udział schorowani ludzie w podeszłym wieku, których z roku na rok jest mniej. Niedługo nie będzie świadków historii…
To właśnie ze względu na szacunek dla nich i ich poległych kolegów, nie tylko mieszkańcy Warszawy, ale także my, mieszkańcy Trójmiasta powinniśmy dziś o godz. 17 na dźwięk syren oderwać się od codziennych obowiązków i pomyśleć choć minutę o zdarzeniach sprzed 64 lat.
A z tych rozważań wyciągnąć wnioski o priorytetach i hierarchii wartości.
CBŚP na Pomorzu zlikwidowało ogromną fabrykę „kryształu”
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
