"Dolarowiec" w Gdańsku Wrzeszczu świętuje 50 lat! W oknach błyśnie "50", przyjdź i zaśpiewaj 100 lat

Mieszkańcy oraz sympatycy charakterystycznego gdańskiego wieżowca, zwanego "Dolarowcem", we wtorek o godz. 23:30 zaśpiewają mu gromkie „Sto lat”. Planują również, by dokładnie o północy w jego oknach rozbłysła symboliczna cyfra "pięćdziesiąt:, która powita tym samym nowy rok i kolejne półwiecze budynku.

W świadomości gdańszczan wieżowiec funkcjonował już pod wieloma nazwami. Najbardziej popularna z nich brzmi „Olimp” i pochodzi od nazwy nieistniejącej już restauracji, która niegdyś znajdowała się na ostatniej kondygnacji budynku.

W czasach PRL nazywano go „Dolarowcem” ze względu na fakt, że mieszkania w nim można było kupić jedynie za tzw. twardą walutę. Ze względu na bardzo ograniczoną dostępność obcej dewizy w ówczesnych czasach, lokale mieszkalne w wieżowcu zakupywali głównie marynarze, kelnerzy i... prostytutki.

Inną hipotezą dotyczącą genezy tej nazwy jest nawiązanie do cinkciarzy. Pod "Dolarowcem" za czasów PRL miała odbywać się nielegalna wymiana waluty, gdzie często dochodziło do oszustw.

Choć lokale znajdujące się w słynnym wieżowcu nie były zbyt przestronne, prezentowały nadzwyczaj wysoki standard. W pokojach na wyposażeniu były m.in. dębowy parkiet, płytki PCW oraz glazura i terakota w kuchni i łazience. Klatki schodowe zaś posiadały windy. Nie bez znaczenia był również widok, który rozciągał się z wyższych kondygnacji.

Także jego bryła, zaprojektowana w duchu modernizmu przez architektów Stanisława Michela i Romualda Kokoszkę, przywodziła na myśl widoki z zachodnich metropolii, usianych drapaczami chmur. Namiastką "lepszego świata" był też Pewex, który niegdyś znajdował się na pierwszym piętrze. Na miejscu można było zakupić towary importowane z krajów Europy Zachodniej, będące trudno dostępne lub w ogóle niedostępne dla Polaków.