Droga Krzyżowa brzegiem Morza. Za wstawiennictwem św. Jana Pawła II o pokój na świecie. "Każdy ma swoje Westerplatte"

Modląc się o pokój na świecie za wstawiennictwem św. Jana Pawła II, drogę krzyżową wierni rozpoczęli od wprowadzenia krzyża do kościoła parafialnego pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gdańsku Jelitkowie.

- Modlitwa uczy Bożych metod działania, oczyszcza ze wszystkiego, co oddziela od Boga i ludzi, co zagraża jedności – mówił Jan Paweł II w 1998 roku. - Modlitwa chroni przed pokusą małoduszności, ciasnotą serca i umysłu; ona wznosi spojrzenie człowieka do oglądu spraw z Bożej perspektywy i toruje drogę łasce Bożej do serca człowieka.

Słowa papieża Polaka doskonale oddają istotę i sens modlitwy. Modlitwy zwłaszcza tej, która towarzyszy nam każdego dnia w formie indywidualnej rozmowy z Bogiem. Modlitwy, o której sam papież mówił, że „toruje drogę Bogu do serca człowieka”.

Wierni zgromadzeni na plaży oddając się Bożej sprawie, wspólnie rozważali Męką Pańską, mając w pamięci nauczania Jana Pawła II, jak chociażby to ze spotkania z młodzieżą na Westerplatte w 12 czerwca 1987 roku.

- Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. (…) Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć – mówił wówczas papież.

Jak interpretować te słowa? W wielu rozważaniach na temat drogi krzyżowej, zwłaszcza w odniesieniu do słów papieża Polaka możemy odnaleźć wskazanie drogi, jaką człowiek powinien podążać. O świadomości, że nawet w tych najtrudniejszych chwilach, przy wszystkich upadkach, z którymi się człowiek mierzy, z tymi wszystkimi wątpliwościami, że pomimo tego Jezus Chrystus czuwa nad nami.

Biskup Karol Wojtyła, a później papież Jan Paweł II wiele razy zwracał uwagę na istotę Męki Pańskiej. Pokazywał, jak bardzo los każdego człowieka współzależny jest z ostatnią drogą Jezusa Chrystusa, pokazując jednocześnie, jak ważna dla świata jest tajemnica wiary.

- Oto jest drzewo życia, oto moje serce, oto moje ciało, które zostanie za was wydane. Tajemnica wiary. Człowiek nie mógłby sobie wymyślić tej tajemnicy, tej rzeczywistości – mówił podczas jednej ze swoich ostatnich dróg krzyżowych papież Jan Paweł II. - To mógłby zrobić jedynie sam Bóg. Człowiek nie ma takiej możliwości, aby ofiarować nam życie po śmierci. Śmierć, w porządku ludzkim, to ostatnie słowo. Słowo, które następuje po niej, słowo Zmartwychwstania, pochodzi jedynie od Boga. Dzisiaj Chrystus jest już ściągnięty z krzyża. Pogrzebany. A jego grób zostaje zapieczętowany. A jutro na całym świecie, w całym kosmosie, w każdym z nas zapadnie głęboka cisza. Wszystkim życzę, aby żyć coraz głębiej. By żyć, ale tak, aby dawać świadectwo.

I tego świadectwa wiary, oddania modlitwie, ale również głębokiego przekonania o dobroci Boga nie dało się nie zauważyć w trakcie wspólnej modlitwy brzegiem morza.

Ostatnią stacją był kościół pw. św. Antoniego Padewskiego w Gdańsku Brzeźnie, w którym odbyła się wieczorna msza.