Gdańska Stocznia Schichaua w rejestrze zabytków. Sąd podtrzymał decyzję konserwatora

Postępowanie zmierzające do wpisania tzw. Stoczni nr 2 - Stoczni Schichaua do rejestru zabytków województwa pomorskiego ruszyło w grudniu 2017 r. Wpis do rejestru PWKZ sugerowała m.in. Wojewódzka Rada Ochrony Zabytków.

"Chroniony będzie unikatowy krajobraz post-industrialny przekazując potomnym swoisty i niepowtarzalny klimat dzielnicy charakterystycznej jedynie dla miast nadmorskich. (…) Tereny postoczniowe są charakterystyczne jedynie dla miast Wybrzeża, w tym Gdańska i jako unikatowe zabytki związane z rozwojem przemysłu stoczniowego powinny być pilnie objęte trwałą ochroną” - czytamy w protokole z posiedzenia rady z 26 września 2017 r.

Decyzja konserwatorska została zaskarżona przez prywatnego właściciela terenu, a następnie podtrzymana przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Oddalenie kolejnej skargi przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie jest nowym rozdziałem w procedurze uznania stoczni za zabytek.

Teren wpisany do rejestru obejmuje północno-zachodnią część dawnej Stoczni Gdańskiej, na którym zachowało się wiele wyjątkowo cennych elementów infrastruktury stoczniowej - pochylnie, budowle z suwnicami, układ ulic transportowych z historycznymi nawierzchniami i torowiskami. Nad całym obszarem dominują charakterystyczne dźwigi KONE zakupione w Finlandii w latach 70-80. XX w.

Początki produkcji stoczniowej na tym terenie sięgają końca XIX w., kiedy to inżynier i przemysłowiec z Elbląga, Ferdinand Schichau, założył stocznię, która na początku XX w. była najnowocześniejszym tego typu zakładem w Gdańsku. Po II wojnie światowej zakład ten został połączony ze Stocznią Gdańską (wcześniej Stocznią Cesarską) w jedno wielkoskalowe przedsiębiorstwo.