Metropolia nie samymi ambicjami stoi

Jak w dobrym małżeństwie, po poezji przyszedł czas na prozę. W triathlonie spotkań z autorami, nominowanymi w tym roku do Nagrody Literackiej Gdynia, w miniony czwartek w klubie Ucho z prozaikami spotkali się jurorzy i czytelnicy.

Nie dojechał, niestety, Wiesław Myśliwski. Być może realistycznie ocenił swoje szanse, skoro jego "Traktat o łuskaniu fasoli" zdobył już nagrodę Nike? Nie dotarł także Marian Pankowski ("Bal wdów i wdowców"). Przyjechali Magdalena Tulli, autorka "Skazy", Andrzej Bart ("Don Juan raz jeszcze") oraz Witold Wedecki ("Czarne rondo").
Formuła spotkań z nominatami jest wielce oryginalna. Z autorami, przy otwartej kurtynie, rozmawiają o ich książkach ci, którzy decydować będą o werdykcie, czyli jurorzy. Przewodniczący jury prof. Piotr Śliwiński starał się jednak, jak tylko mógł, o wciągnięcie do rozmowy publiczności. Przy tej okazji kilkakrotnie zderzały się ze sobą, i to czołowo, różne pomysły na literaturę i na samą nagrodę. Dla części gdynian Nagroda Miasta Gdyni miałaby promować literaturę zacną i słuszną, której patronować powinien Stefan Żeromski (zapomniano np. o jego świntuszących "Dziennikach"). Dla młodych i oczytanych gdynian ze stowarzyszenia A Kuku Sztuka - to klimaty już nie z tej epoki.
W dyskusji zabrakło sensownego środka, tak jak zabrakło intelektualnego gdyńskiego środowiska, które obecne na spotkaniach ubiegłorocznych, teraz swoją nagrodę nawyraźniej opuściło. Niedostatki zaplecza widać zresztą także przy innych ambicjach Gdyni w sferze kultury wysokiej. Festiwal Teatralny R@port dusi się z powodu braku pomieszczeń, Nagroda Literacka Gdyni nie ma swego środowiska. Jedno i drugie przypomina trochę wieże Sea Towers w budowie, otoczone przycupniętymi obok nich budynkami.
Świetne pomysły to jeszcze nie wszystko. Do bycia metropolią potrzebna jest cała infrastruktura.