Muzyka. Gdyńska Globaltica

Festiwal Globaltica w Gdyni zakończył się we wtorek. Mocnym finałowym akcentem był koncert Cheikha Lo w klubie Ucho.

Lo jest Senegalczykiem urodzonym pół wieku temu na terenie obecnego Burkina Faso. Jego muzyka jest syntezą brzmień Czarnej Afryki z Karaibami, Południem Europy i Ameryką. Takie podróże pomiędzy kulturami doskonale wpisują się w ideę Globaltiki: pokazywania twórczości zakorzenionej w folklorze, stworzenia miejsca spotkań i wymiany energii pomiędzy twórcami z całego świata.
W tym roku festiwal był prawdziwie multimedialny. Dominowała muzyka i literatura, ale nie zabrakło sztuk plastycznych i filmu, nierzadko te dziedziny się mieszały. Tak było m.in. w przypadku pisarza Daniela Odiji i muzyka Marcina Dymitera.
Cheikh Lo był multimedialny tylko w sensie kostiumologicznym. Dziwne ubranka zespołu jednak nie przeszkodziły w odbiorze muzyki.
W czasie festiwalu odbyło się wiele koncertów, jednak ten końcowy był najlepszy. W sobotę wystąpiła Cesaria Evora, ale do niej świetnie można zastosować starą piłkarską maksymę, że na boisku nazwiska nie grają. Dobry koncert dali Kanadyjczycy z zespołu Real MacKenzies, lecz z pełnokrwistą muzyką mieliśmy do czynienia u Senegalczyka.
Publiczność dała się porwać niesamowitej energii płynącej ze sceny. Muzycy czarowali głównie skomplikowanymi rytmami, ale w trans wprowadzały też brzmienia gitar i basu oraz same melodie. Mieliśmy do czynienia z muzyką religijną, więc reguła tańca i różańca okazała się wiecznie żywa. Większość słuchaczy nie wychwyciła jednak niuansu, że chrześcijańskiego Jah z etiopskich wierzeń zastąpił Prorok, skądinąd mocno kontrowersyjny w naszej części świata.
Globaltica chwyciła wiatr w żagle, a portowe miasto jest idealnym miejscem do spotkań pomiędzy kulturami. Doskonale sprawdził się pomysł sprowadzania pisarzy na spotkania autorskie - uświadomienie sobie, że już pięćset kilometrów od nas spotykamy się z egzotyką, uczy pokory. Z utęsknieniem czekamy na przyszłoroczną edycję.