Zmęczenie pierwszym dniem dało się we znaki i drugiego dnia postanowiłem przyjechać dopiero na 19.00 na koncert Erykah Badu.
Jeszcze w autobusie dostałem sms, że amerykańska artystka wystąpi o 1.00, natomiast w jej miejsce zagrają Cool Kids of Death. Łódzki zespół ma niewątpliwy wkład w historię polskiej muzyki, jednak ja osobiście nie jestem fanem ostatniej płyty - "Afterparty". Jednak koncert postanowiłem zobaczyć, a raczej posłuchać, gdyż zająłem miejsce siedzące daleko od sceny, na trawie. Na szczęście CKOD, prócz utworów z nowej płyty, zagrało także te największe hity. "Butelki z benzyną i kamienie", "Generacja Nic", czy "Hej Chłopcze" to utwory-legendy. Koncert żywiołowy, ale nie zostałem do końca.
Postanowiłem zobaczyć jak na otwartej przestrzeni poradzi sobie California Stories Uncovered. Nadzieja polskiego post-rocka wypadła całkiem przyzwoicie, jak zwykle sprawiając wrażenie zahipnotyzowanych własną muzyką. Zespół z Tczewa urozmaicił swój repertuar o nowe utwory, stare zabrzmiały w bardziej rozbudowanej aranżacji.
Po pół godziny trzeba było zmienić miejsce, znów na Główną Scenę, żeby zająć najlepsze miejsca na Interpol. Nowojorczycy zaczęli zgodnie z planem, 21.15 utworem "Pioneer To The Falls". Idealny na początek koncertu, z rozbudowanym zakończeniem. Cały Interpol, wszyscy w eleganckich strojach, Paul Banks w gustownym kapeluszu. A muzycznie? Świetnie, świetnie i świetnie! Aczkolwiek atmosfera, idealnie nadająca się do tej muzyki, pojawiła się dopiero wraz z zachodzącym słońcem. Dźwięk gitar Interpolu roznosił się po całym terenie festiwalu. Muzycy idealnie ułożyli utwory, mieszając wielkie hity z pierwszych dwóch płyt z tymi z płyty trzeciej. Zabieg konieczny, gdyż najnowszy materiał znacznie różni się od tego z "Turn On The Bright Lights" i "Antics". Wszystko brzmiało perfekcyjnie, nikomu nie przeszkodziły nawet problemy z gitarą przy "Rest My Chemistry". Po godzinie muzycy zeszli ze sceny, żegnani gromkim "Interpol! Interpol! Interpol!". Szybko jednak na nią wrócili, by zagrać dwa bisowe utwory "Nyc" i "The Heinrich Maneuver". Długo po koncercie publiczność została pod scena, nadal wykrzykując nazwę zespołu.
Ja jednak przedarłem się przez tłum, by zobaczyć końcówkę koncertu CocoRosie. Dziewczyny z USA słyną z prawdziwego show na scenie, niestety nie było mi dane zobaczyć tego na własne oczy, bowiem przed namiotem zgromadziło się prawdopodobnie więcej ludzi, niż w środku. Szkoda, na szczęście nagłośnienie pozwalało przysłuchiwać się muzyce sióstr Casady.
Po tym występie nastąpiła prawdziwa migracja na koncert Jaya-Z. Ja jednak postanowiłem zając miejsce tuż pod sceną na Sex Pistols. W końcu to legenda. Piętnaście minut przed koncertem cały namiot był zapełniony i gdy koncert się rozpoczął, zamienił się w jedno wielkie pogo. Postanowiłem się wycofać kilkadziesiąt metrów do tyłu, by nie zostać straconym. Zaskoczyła mnie energia muzyków z Londynu. Mimo 52 lat Johnny Rotten wykrzykiwał kolejne wersy utworów. Legenda znów żywa.
Jednak po ponad pół godzinie postanowiłem odpocząć. Zająłem się zwiedzaniem miasteczka festiwalowego i kosztowaniem produktów dostępnych w punktakach gastronomicznych. Kilka minut po 1.00 udałem się na Główną Scenę, żeby ujrzeć na własne oczy Erykah Badu. Jednak ta długo się nie pojawiała. Dopiero o 1.30 pojawiła się na scenie rozpoczynając swój występ rapowaniem. Byłem jednak zbyt zmęczony, by pozostać na całym występie i ok. godz. 2.00 wróciłem do domu. Drugi dzień Open'era był równie udany, co pierwszy. Przed nami ostatni, bardziej elektroniczny!
R E K L A M A
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
