Paweł Korzenecki

1. Od ilu lat zajmujesz się harcerstwem? Jak się zaczęła Twoja przygoda z harcerstwem?
Moją przygodę z harcerstwem zacząłem dopiero na studiach, w 2002 roku. Wstępując na takim etapie życia do harcerstwa od razu rozpocząłem przygotowania do pełnienia roli wychowawczej. Zaczęło się od tego, że mój przyjaciel z liceum Karol Kieszek, z którym razem studiowałem, poprosił mnie o pomoc przy organizacji kilku zbiórek. Później zaproponował mi wyjazd na obóz harcerski na czas wielkiej kilkudniowej gry harcerskiej,
nazywanej manewrami. Fabuła obozu oparta była o wydarzenia z historii wojen Rzymu z Galami. W trakcie tej gry miałem odgrywać rolę Wercyngetoryksa – wodza Galów. Po obozie Karol poprosił mnie o wsparcie przy zakładaniu nowej drużyny przy II LO w Gdyni. I dalej się już potoczyło.

2. Czy trudno pogodzić harcerstwo z życiem zawodowym?
Zdarzają się czasem chwile trudniejsze. Szczególnie w przededniu różnego rodzaju imprez takich jak biwaki, obozy, zloty itp. Wówczas obowiązki zawodowe często „załatwiane” są w o wiele szybszym trybie niż zazwyczaj, aby więcej czasu zostało na organizację imprezy harcerskiej. Jak się okazuje wielu instruktorów harcerskich radzi sobie z tym wyzwaniem wyśmienicie. Ci pozostają w czynnej służbie, reszta odpada.

3. Harcerstwo dawniej i dziś. Wiele się zmieniło?
Moje doświadczenia harcerskie nie sięgają aż tak daleko w przeszłość abym mógł pokusić się o jakieś rozbudowane syntezy. Mogę jednak stwierdzić, że przez te 11 lat wiele zmieniło się w kwestii, komunikacji z innymi, możliwościami promowania różnych wydarzeń i wypracowywania rozwiązań przy realizacji różnych projektów. „Morze” narzędzi i możliwości jakie daje nam internet, których dawniej nie było lub były mniej popularne, wykorzystywane są bardzo często w naszej pracy wychowawczej. Niestety to dobrodziejstwo niesie ze sobą też zagrożenia dla naszej pracy. Często spotykamy się z tym, że młodzież woli więcej czasu spędzać w świecie wirtualnym niż realnym.

4. Jakie wartości starasz się przekazywać podopiecznym?
Trudno jest mówić o wartościach bez patosu. W harcerstwie regułą jest to, że staramy się przekazywać wartości poprzez własny przykład. To jak postępujemy w życiu, jakie postawy przyjmujemy w sytuacjach codziennych i niecodziennych definiuje nas, jako wychowawców. Dla mnie ważna jest rodzina, poszanowanie życia i jego godności i pamięć o tych, którzy poświęcili się w imię wolnej i niepodległej. Tym wartościom staram się być
wierny i przekazywać je dalej.

5. Przypominasz sobie zabawną historię związaną z życiem harcerskim?
Historii wzbudzających uśmiech na ich wspomnienie trochę się uzbierało. Najlepsze są chwile, gdy przywołuje się je razem z ludźmi, z którym się to przeżywało. Oczywiście w zbiorze takich opowieści zebrały by się takie rzeczy jak jazda autostopem z szalonym kierowcą bez prawa jazdy i elementarnego poszanowania dla przepisów drogowych,
jedzenie mrówek (bez główek), nocne podchody i unikanie przykrych konsekwencji wynikających z nieporozumień z nimi związanymi i wiele, wiele innych.

6. Czy znasz jakiś krzywdzący mit na temat harcerstwa?
Takim stereotypem, z którym czasem się spotykam jest podejście do harcerzy jak do „chłopaczków biegających po lesie bez większego sensu, w przykrótkich spodenkach”. Są to jednak raczej odosobnione przypadki i to zdarzające się częściej wśród starszego pokolenia pamiętającego jeszcze takie twory jak HSPS czy klasodrużyny. Obecne coraz więcej młodzieży ma styczność z harcerską metoda wychowawczą i w związku z tym wzrasta świadomość tego, co dzieje się w harcerstwie i jacy jesteśmy w rzeczywistości.