Rozmowa z kpt. Piotrem Terleckim, nowym komendantem „Daru Pomorza”
- Pochodzi pan z prawdziwej marynarskiej rodziny.
- Mój ojciec, Tomasz Terlecki w wieku 27 lat został kapitanem żeglugi wielkiej, był nawet przez kilka lat dowódcą ORP „Burza”, a mój syn Michał jest chorążym Marynarki Wojennej. Od zawsze moja rodzina związana była morzem.
- Jak to się stało, że trafił pan na „Dar Pomorza”?
- Po 32 latach pływania na statkach handlowych, głównie zagranicznych, przeszedłem na rentę. Moi przełożeni, którzy wiedzą, co znaczy dla człowieka morza zejście na ląd postanowili, że będę pracował jeszcze na wspaniałym żaglowcu-muzeum, jakim jest „Dar Pomorza”. Jestem dumny ze stanowiska komendanta tego żaglowca. To ogromny zaszczyt dowodzić taką jednostką.
- Każdy kapitan lubi pochwalić lub zganić załogę.
- Załoga „Daru Pomorza” jest wspaniała i profesjonalna, więc o ganieniu nie ma mowy. Natomiast na szczególne wyróżnienie zasługuje bosman Tadeusz Popiel, który pracuje na tej jednostce od 1953 roku i wie o „Darze Pomorza” dosłownie wszystko. Niezastąpionym jest okrętowy cieśla Bolesław Kopystyński, który remontuje na bieżąco naszą jednostkę.
- Czym pan zaskoczy odwiedzających „Dar Pomorza”?
- Chciałbym, żeby na żaglowcu zatrudniony został przewodnik. Być może uda mi się wprowadzić świsty trapowe, które witałyby oficerów, jak to ma miejsce na ORP „Błyskawica”.
- Był taki pomysł, żeby „Dar Pomorza” stanął w suchym doku
- I na szczęście ten pomysł upadł. Ten statek „męczyłby się” w suchym doku. „Dar” trzyma się dobrze na wodzie. Być może potrzebna będzie większa konserwacja, ale to jeszcze przyszłość.
- W swojego marynarskiego życia zapewne zwiedził pan cały świat.
- Nie byłem tylko na Grenlandii, a poza tym wszystkie kontynenty świata są mi doskonale znane. Pływanie na statkach to nie tylko praca, ale przede wszystkim wielka przygoda. Poznałem wielu wspaniałych ludzi, którzy nie lękają się niczego. Prawdziwe wilki morskie z całego świata. Były też niebezpieczne chwile, jak ta w 2001 roku, kiedy to płynęliśmy na małej jednostce, która zaczęła tonąć na Morzu Śródziemnym. Tylko dzięki temu, że na pokładzie miałem wspaniałą załogę uniknęliśmy śmierci. Cudem udało nam się dopłynąć do brzegu podczas, gdy statek tonął. Były też bardzo przyjemne chwile, jak zwiedzanie miast w Ameryce Południowej czy Azji połączone z degustacją potraw regionalnych. Próbowałem chyba wszystkiego, ale nic nie smakuje mi tak jak ruskie pierogi.
apla
Statek legenda
„Dar Pomorza” od 70 lat nieodłącznie związany z Gdynią, został zbudowany w roku 1909 w stoczni Blohm-Voss w Hamburgu, jako statek szkolny niemieckiej marynarki handlowej. W roku 1929 statek został zakupiony z datków społecznych przez Pomorski Komitet Floty Narodowej za sumę 7000 funtów szterlingów. Miał zastąpić wysłużony już jacht szkolny „Lwów”.
W ciągu 51 lat służby dla Polskiej Marynarki Handlowej odbył 102 rejsy szkolne, przebywając pół miliona mil morskich. Na jego pokładzie przeszkolono 13 384 słuchaczy Szkoły Morskiej. W dziennikach okrętowych zapisano m.in. przejście przez Równik 22 XI 1931 r., podróż dookoła świata w latach 1934-1935, opłynięcie groźnego przylądka Horn 2 XI 1937. „Dar Pomorza” dwukrotnie wygrał Operation Sail; w roku 1980 zdobył „Cutty Sark Trophy”. Czołowe pozycje w regatach zajmował w latach 1974, 1976 i 1978.
Ostatni rejs odbył we wrześniu 1981 r. pod dowództwem kpt. żeglugi wielkiej Tadeusza Olechnowicza do fińskiego portu Kotka.
Uwaga na Instagram - nowe oszustwo
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
