Przemówienie Donalda Tuska na Westerplatte

My, gdańszczanie, od wielu, wielu lat spotykamy się o 4.45 tu, pod pomnikiem bohaterów Westerplatte po to, aby pamiętać i po to aby pamiętali ci wszyscy, od których pamięci i odpowiedzialności zależy także przyszłość Polski, przyszłość Europy, od których zależy to, czy będziemy my i przyszłe pokolenia żyć w pokoju.

Spotykamy się tutaj co roku, aby pamiętać, po pierwsze o bohaterach z 1 września. O polskich żołnierzach tu, na Westerplatte. O polskich żołnierzach, którzy tego dnia, a następnie przez długie tygodnie, miesiące i lata w wielu miejscach w Polsce, w Europie i na świecie dawali dowody bohaterstwa i przywiązania do swojej ojczyzny i do wolności.

Spotykamy się tu, żeby pamiętać o tym, kto tę wojnę wywołał, kto był w tej wojnie sprawcą, kto był w tej wojnie katem, a kto był tej wojny i tej agresji ofiarą.

Spotykamy się, żeby o tym pamiętać, bo my, Polacy, wiemy szczególnie dlatego, że zbudowane to jest naszym tragicznym doświadczeniem. Wiemy to, że bez tej pamięci, uczciwej pamięci o prawdzie, o źródłach II wojny światowej, Polska, Europa i świat nie będą naprawdę bezpieczne. Pamięć o napaści na Polskę, napaści Niemiec hitlerowskich, która zaczęła się tu, napaści bolszewickiej Rosji, kilkanaście dni później, to pamięć, której my Polacy nie chcemy i nie będziemy używać przeciwko komukolwiek.

My pamiętamy i oczekujemy tej pamięci, od wszystkich, wokół nas żyjących, bo wiemy dobrze, że kto zapomni, albo kto przekłamie tę historię, a ma władzę, lub będzie miał władzę, przyniesie znowu nieszczęście. Przyniesie nieszczęście wszystkim ludziom tak jak wtedy, 70 lat temu.

Pamiętamy i spotykamy się po to tu, każdego 1 września, pamiętamy także o tym, że uczciwa pamięć o tamtych tragicznych wydarzeniach, jeśli będzie wspólną pamięcią, wszystkich, którzy w tym tragicznym konflikcie uczestniczyli, że ta prawdziwa pamięć może być lepszą gwarancją dla pokoju, dla tego, aby nigdy taka tragedia jak II Wojna Światowa się nie zdarzyła, niż czołgi, karabiny i pułki wojsk.

My Polacy, tę pamięć przechowujemy i przekonujemy do pamiętania innych w imię przyszłego pokoju i w imię tych najwyższych wartości, na których ufundowany został wolny świat. Wolny świat, który naprawdę rozpoczął się wraz z tym wielkim cudem „Solidarności”, która także tu, w Gdańsku się narodziła.

Chcę powiedzieć na koniec, że pamiętamy i spotykamy się tu 1 września, także po to, aby pamięć o milionach ofiar, pomordowanych i poległych, wszystkich bez wyjątków narodów. Żeby pamięć o tych poległych i pomordowanych była niczym ciągła i dramatyczna przestroga dla wszystkich rządzących na świecie.

Zaprosiłem szefów rządów wielu państw, w tym państw kluczowych dla tamtych tragicznych zdarzeń, spotkają się tu dzisiaj po południu, aby oddać hołd poległym i hołd pamięci.

Pragniemy my, Polacy, świętujący wielkie zdarzenie „Solidarności”, a dzisiaj pamiętający o wielkiej tragedii II Wojny Światowej, aby tu i teraz, właśnie dziś, padły słowa o odpowiedzialności, o prawdzie, po to, aby to dzisiejsze spotkanie stało się znakiem nadziei na dobrą zmianę w tej części świata. Ona się już zaczęła. I to, że spotykamy się dzisiaj tutaj, w takim gronie, to jest na pewno kolejny znak, na tej dobrej drodze. Ale aby to nasze oczekiwanie o świecie wolnym od dyktatu, od terroru, od wojen, żeby się spełniło, każdego 1 września, póki żyjemy, będziemy spotykać się właśnie tu, na Westerplatte.

Niech żyje pamięć, o tych, którzy tu życie oddali, abyśmy mogli żyć w wolnej Polsce.

Dziękuję!

Donald Tusk

**Raport:

**