Przemysław Gulda: Nie mam już ochoty wyprowadzać się z Gdańska do Nowego Jorku

Za niespełna dwa tygodnie, 21 czerwca, dowiemy się, które polskie miasto zostanie Europejską Stolicą Kultury w 2016 roku. Zanim to nastąpi, postanowiliśmy zapytać o szanse Gdańska jego mieszkańców, ludzi związanych z kulturą, muzyków, polityków i przedstawicieli rywali Gdańska w walce o ESK. Jednym słowem - ESK 2016. Odliczamy!

Jako pierwszego spytaliśmy Przemysława Guldę, dziennikarza kulturalnego "Gazety Wyborczej Trójmiasto":

Kilka lat temu, kiedy zaczynałem swoją pracę dziennikarza, zajmującego się trójmiejską kulturą, jej sytuacja nie była najlepsza. I to na wielu poziomach. Owszem, istniało kilka działających w sposób ciągły instytucji kulturalnych, odbywało się tu kilka dużych imprez o pozalokalnej skali, takich, jak choćby Festiwal Polskich Filmów Fabularnych, ale to było właściwie wszystko. W gruncie rzeczy w Trójmieście niewiele się działo - kultura na poziomie codziennym, poza wielkimi, corocznymi wydarzeniami, w przeciętny środowy wieczór, praktycznie nie istniała. Nie istniało też właściwie jakiekolwiek środowisko, które byłoby zainteresowane tworzeniem i odbieraniem sztuki, rozmawianiem o niej i wspólnymi działaniami, które miałyby rozwijać lokalna scenę artystyczną.

"Moje rozczarowanie rosło"

Moje rozczarowanie rosło coraz bardziej. Przede wszystkim z dwóch powodów. Po pierwsze: przez jakiś czas sam miałem okazję wcielić się w rolę animatora kultury - organizowałem cykl koncertów muzyki alternatywnej w klubie Żak. Mimo mojego początkowego entuzjazmu, projekt okazał się absolutną porażką. Koncerty - mimo ciekawego, międzynarodowego programu - cieszyły się niemal zerową popularnością. Publiczności nie przybywało, mimo moich wielu wysiłków promocyjnych. Po drugie: zacząłem regularnie wyjeżdżać do Nowego Jorku, gdzie miałem okazję podglądać, jak działa jedna z najbardziej aktywnych i wielobarwnych scen artystycznych świata. Przez porównanie z tym, co działo się w jednej z niekwestionowanych światowych stolic kultury, sytuacja w Trójmieście wydawała mi się tym bardziej marna i beznadziejna. To był moment, kiedy - z różnych względów: życiowych, zawodowych, osobistych, ale i tych związanych właśnie z tym, że w moim rodzinnym mieście nic ciekawego się nie działo - miałem bardzo poważne plany wyprowadzenia się do Nowego Jorku.

"Aż nagle... coś drgnęło"

I wtedy, zupełnie nagle, właściwie zupełnie znienacka, coś drgnęło, w kilku miejscach naraz, za sprawą działań kilku osób, początkowo zupełnie niepowiązanych ze sobą, potem jednak współpracujących coraz chętniej i z coraz lepszymi efektami, w trójmiejskiej kulturze zaczęło się coś dziać. Na początku były to tylko pojedyncze sygnały, samotne jaskółki, które wcale nie zdawały się czynić jakichś wielkich nadziei na wiosnę: teatr i wszystkie okołoteatralne działania Macieja Nowaka, pierwsze przedsięwzięcia stowarzyszenia A Kuku Sztuka, akcje zwartej frakcji młodych artystów, którzy właśnie kończyli gdańską ASP, z grupą Krecha na czele i kilka innych osób czy środowisk.

"Nastąpiła zmiana atmosfery wokół kultury"

Z miesiąca na miesiąc ciekawych przedsięwzięć zaczynało być coraz więcej, coraz gęstsza stawała się też siatka powiązań między działającymi wcześniej w pojedynkę osobami i instytucjami. Wreszcie coś ciekawego zaczęło się dziać. Szybko ruszył mechanizm kuli śniegowej - każda działanie rodziło kolejne, każde spotkanie, nawet na gruncie towarzyskim, mogło wybuchnąć w postaci następnej ciekawej akcji artystycznej. Ważnym elementem, który przyczynił się w znacznej mierze do poprawy sytuacji była także widoczna zmiana atmosfery wokół kultury i - zwłaszcza młodej - sztuki w trójmiejskich urzędach. Poszczególne miasta zaczęły w coraz większym stopniu i w różnej formie finansować najróżniejsze poczynania lokalnych artystów, co zaowocowało wieloma ciekawymi projektami.

"Potrzeba nam zapału"

Dziś kula śniegowa trójmiejskiej kultury ma już spore rozmiary i porusza się coraz szybciej. Ale mam pełną świadomość, że może się w każdej chwili rozbić o jakąś wyrosłą jej znienacka na drodze przeszkodę. Dlatego trzeba dziś o nią bardzo mocno dbać. To wszystko, co udało się nam - z przyjemnością używam słowa "my", bo mam to szczęście choć w skromnej mierze przyczyniać się do tego, że w trójmiejskiej kulturze dzieje się coraz więcej - stworzyć w ciągu ostatnich kilku lat może się w każdej chwili rozsypać. Czego potrzeba, żeby tak się nie stało? Kilku elementów. Zapału. Ale tego nam na razie na szczęście nie brakuje. Zainteresowania odbiorców tym, co robimy. I, przede wszystkim, niezależnie od tego jak banalnie i przyziemnie to brzmi, pieniędzy. Bo choć zapał starcza na wiele, są takie sytuacje, w których sam zapał bez pieniędzy nie pozwala jednak na realizowanie wielu pomysłów i zamierzeń.

"Nie mam ochoty się wyprowadzać. Za dużo się tu dzieje"

Jestem święcie przekonany, że to co udało się stworzyć w ciągu ostatnich kilku lat w Trójmieście, w pełni upoważnia do uznania tego miasta za jedno z najważniejszych miejsc na mapie kultury w Polsce, a może nawet i poza nią. Korzyści, jakie może zapewnić przyznanie tytułu Europejskiej Stolicy Kultury, a więc przede wszystkim: zainteresowanie publiczności z całej Europy i spory zastrzyk pieniędzy, pozwalających zrealizować najbardziej nawet fantastyczne projekty, od których przecież aż się roi w głowach trójmiejskich artystów, spowodują, że to miejsce stanie się prawdziwą, nie tylko tytularną stolicą kultury całego kontynentu. Nie mam wątpliwości – ono na to zasługuje. A ja nie mam już ani krzty ochoty wyprowadzać się z Gdańska do Nowego Jorku. Za dużo się tu dzieje.

Wspieramy starania Gdańska o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury w 2016 roku. Czytaj więcej o staraniach Gdańska o tytuł ESK 2016 »

Kliknij w zdjęcie, żeby zobaczyć fotogalerię:
Rowerowy konkurs - wygraj rower	Open'er 2011 - line up, zespoły, serwis	Wiosna w Parku Oliwskim	Tramwaj wodny na Hel
dodaj artykuł	dodaj wpis do bloga	dodaj fotoreportaż	dodaj wydarzenie