Trójmiejskie plaże jeszcze nie są gotowe na osoby niepełnosprawne?

Wejściem nr 27 na plażę w Sopocie śmiało ruszamy na piasek. Po pół metrze jazdy wózek inwalidzki Marka całkowicie się jednak zakopuje. Na twarzy chłopca pojawia się grymas. Trzeba obrać jakąś technikę, by nasze podziwianie morza nie zakończyło się na nadmorskich alejkach. Postanawiam ciągnąć wózek tyłem. Tak jedziemy jakieś trzy metry. Muszę odpocząć, bo w rękach nie mam już siły. Wózek jest całkowicie zakopany. Nie przekroczyliśmy jeszcze pasa wydm, a ja już zastanawiam się, jak wrócimy. Marek, obserwując moje zmagania, rezygnuje.

- Już widzę morze. Nie musimy jechać dalej. Chodźmy na Monciak po gofry.

Zobacz także: Gdańska plaża na Stogach przyjazna niepełnosprawnym

Ja jednak nie chcę dać za wygraną. Przecież sopocianin musi zobaczyć morze! Kilka metrów od nas dostrzegam młodego mężczyznę. Akurat szykuje się do wyjścia z plaży. Myślę, że na pewno mi pomoże. Ciągnę wózek jeszcze metr i zauważam, jak chłopak udając, że nas nie widzi, kieruje się do wyjścia nr 28. Przypominam sobie, że gdy Marek był młodszy, często proponowano nam pomoc. Wraz z jego rosnącym wiekiem i... wagą tych gestów jest mniej.

Wspólnie z chłopcem postanawiamy poszukać wejścia z drewnianym podestem, który ułatwi pokonanie choć fragmentu plaży. Wracamy. Wchodząca na plażę kobieta pyta, czy nam pomóc. Przytakujemy. Razem wynosimy Marka. Na twarzy kobiety widać zdziwienie, że wózek jest tak ciężki. Marek waży około 30 kg. Jego wózek - 15. Czy gdy będzie dorosłym, ważącym ponad 80 kg, poruszającym się na ciężkim wózku mężczyzną, będzie musiał zapomnieć o plaży? A co z poruszającymi się na wózkach elektrycznych, ważących 100 kg? - zastanawiam się.

Po wyjściu na alejki jedziemy w kierunku mola. Trafiamy na restaurację z podestem, który prowadzi do toalety i baru. Szukamy dalej. Może uda się dojechać bliżej wody. Wreszcie za molem jest... Przy wejściu nr 22 ciągnie się drewniana kładka w kierunku morza. Kończy się około 10 metrów przed wodą. Tu zadowolony Marek może zejść z wózka i usiąść na piasku. Przy pomocy siły moich rąk i Marka nóg docieramy do wody. Marek moczy nogi i jest szczęśliwy.
Po powrocie do domu pytam mamę Marka, jak to jest, gdy ona wchodzi z nim na plażę.

- Marek jest na tyle sprawny, że idzie na czworakach, a ja ciągnę wózek - zdradza. - Ale zdarza mu się pytać, czy ludzie śmieją się z jego wózka. Myślę, że lada dzień to czworakowanie będzie dla niego zbyt wstydliwe.

Kwestia dostępności plaż dla osób niepełnosprawnych nie daje mi spokoju. Czy to możliwe, by poruszający się na wózkach inwalidzkich mieszkańcy Trójmiasta nie mieli szansy dotknąć piasku i pooglądać morskich fal?

Dzwonię do trójmiejskich ośrodków sportu i rekreacji. Dowiaduję się, że w tej kwestii wiele się dzieje. W Gdańsku podesty są w Jelitkowie, Brzeźnie, Sobieszewie i na Stogach. W Gdyni najlepiej wybrać plażę Śródmieście.

Jedziemy więc z Markiem to sprawdzić. Na gdyńskiej plaży Marek jest zachwycony, mimo że nie wyhamowuje na końcu podestu i upada z wózkiem na piasek. Kładką bez problemu docieramy też do toalety oraz na plac zabaw.

Marek pozytywnie ocenia Brzeźno. Tutaj podest kończy się zaledwie dwa metry od brzegu. Przy odpowiedniej fali mógłby z kładki moczyć nogi. Do przebieralni i WC też dojeżdża bez problemu. Na Stogach natomiast podest kończy się dalej od morza. Za to kąpiel w specjalnym wózku amfibii pozwoli spełnić marzenie niejednemu niepełnosprawnemu.

Na wózku da się dotrzeć do morza. Szkoda, że tak trudno o informacje, gdzie to jest najłatwiejsze...