Wakacje sezonem na „wielkie ucieczki” z domu. Z domu uciekają coraz młodsze dzieci

Kilka dni temu odnalazła się nastolatka z gdańskiego Przymorza. Znaleziono ją niemal tydzień po ucieczce. To nie jedyny przypadek od początku wakacji.

- Miejscowości turystyczne są wybierane jako cel wyjazdów osób zaginionych, ale nie mogę powiedzieć, że jest to reguła - mówi nadkom. Maciej Stęplewski z zespołu prasowego Komendy Wojewódzkiej Policji w Gdańsku. Temu kierunkowi sprzyja jednak atrakcyjność regionu i duża liczba turystów, wśród których łatwo się ukryć.

- Ale może się to również wiązać z łatwością zatrudnienia przy pracach sezonowych - dodaje Izabela Jezierska-Świergiel, członek Zarządu ds. PR i Fundraisingu Fundacji Itaka.

Jak podaje nadkom. Stęplewski, 99 proc. zaginionych nieletnich odnajduje się już w trakcie pierwszych 24 godzin. W ciągu kilku dni od zgłoszenia zaginięcia w domu pojawia się z powrotem większość uciekinierów.

Tak było w przypadku 16-letniej Oliwii z Przymorza, której zdjęcie, upublicznione przez policję, w ostatnich dniach udostępniły tysiące internautów. Kontakt z dziewczyną urwał się 18 czerwca. Funkcjonariusze prowadzili tzw. „poszukiwania opiekuńcze”. Sprawdzali wszystkie miejsca, w których nastolatka mogła przebywać. Komunikat o jej zaginięciu przekazano też kierowcom komunikacji miejskiej, sprawdzano też zapisy z kamer monitoringu. 28 czerwca sprawa została zakończona sukcesem:

- Jest cała i zdrowa - przekazał asp. sztab. Mariusz Chrzanowski z Komendy Miejskiej Policji w Gdańsku. - Jej życiu nie zagraża niebezpieczeństwo.

Temu scenariuszowi życie dopisało happy end. I chociaż zwykle wszystko kończy się dobrze, to są i takie sprawy, które mają tragiczny finał lub rozwiązania nie znajdują przez lata. Nie można przy tym zapomnieć, że część zaginięć ma swój tragiczny finał w wodzie.

- Zdarzają się trudne i niewyjaśnione sprawy, takie jak Iwony Wieczorek, ale bywa to niezwykle rzadko - zaznacza nadkom. Stęplewski.

Zaginęła Iwona Wieczorek. Mija 8 lat od zaginięcia Iwony Wieczorek. W nocy z 16 na 17 lipca 2010 roku wracała nocą przez Gdańsk

- Niektórzy, po uzyskaniu pełnoletności składają oświadczenie na policji, że nie chce być osobą poszukiwaną - dodaje Izabela Jezierska - Świergiel. - W takiej sytuacji rodzina otrzymuje informację od policjantów, że taka sytuacja miała miejsce, ale bez podania miejsca pobytu czy kontaktu do takiej osoby.

Warto pamiętać, że ucieczka dziecka związana jest najczęściej z problemami, z którymi nie umie sobie poradzić.

- Kłopoty mogą towarzyszyć dzieciom przez cały rok - tłumaczy. - Bywają one związane zarówno ze środowiskiem domowym jak i szkolnym czy relacjami w grupie rówieśniczej. Ważne jest jednak to, że dziecko, które ucieka z domu najprawdopodobniej nie otrzymało na czas pomocy ze strony osoby dorosłej. Być może problemy je przerosły, a być może przerosły je oczekiwania ze strony bliskich, dotyczące np. wyników w nauce.

CZYTAJ TAKŻE:

Marcin Szulc: Ucieczkę dziecka z domu należy traktować jak objaw choroby w rodzinie

Fundacja zwraca również uwagę na to, że ucieczkę dziecka poprzedza często ucieczka dorosłych: w pracę, alkohol czy własne pasje.

- Nastolatek powinien wiedzieć, że zawsze może przyjść do nas ze swoimi problemami, a tego uczy się już jako małe dziecko - mówi specjalistka. - Trudno budować relację opartą na zaufaniu z prawie już dorosłym człowiekiem.

Do Itaki zgłaszane są najczęściej zaginięcia, które trwają dłużej niż kilka dni. W pierwszej kolejności rodzic lub opiekun powinien swoje kroki skierować na policję i zgłosić zaginięcie dziecka. W przypadku nieletnich procedura ta wszczynana jest od razu.

Fundacja Itaka prowadzi Telefon w sprawie zaginionego dziecka i nastolatka 116 000, przy którym dyżurują psychologowie i specjaliści, udzielając wsparcia rodzinie w trakcie poszukiwań, mówią co zrobić, gdzie się zgłosić i jak zachowywać w takiej sytuacji.

ZOBACZ TAKŻE:
"Widzimy to, czego gołym okiem nie widać". Policja prezentuje radiowóz do poszukiwań osób zaginionych

TVN24