Jak upadały PLO

Polskie Linie Oceaniczne w Gdyni utworzono w 1951 roku. W ich skład weszły znacjonalizowane towarzystwa przedwojenne: Gdynia - America Shipping Line (GAL), Żegluga Polska i Polsko-Brytyjskie Towarzystwo Okrętowe. Statki PLO utrzymywały regularne połączenia transatlantyckie, dalekowschodnie, azjatyckie i afrykańskie.

Pod koniec lat 80. PLO były największym polskim przedsiębiorstwem żeglugowym, które dysponowało 150 statkami o łącznym tonażu 1mln DWT.

? Na początku lat 90. PLO posiadało 92 statki o nośności 840 tys. ton i zatrudniało 11 tys. osób, w tym 9721 marynarzy.

? Pod koniec lat 90. w spółkach Grupy PLO pływały 34 statki o nośności łącznej 390 tys. ton, w tym tylko jeden pod polską banderą. Wszystkie spółki grupy zatrudniały ok. 3 tys. osób, w tym 1,4 tys. marynarzy. Spółki POL America i POL Asia nie zapewniały klientom regularnych przewozów liniowych i przynosiły straty. Z rynków, na których PLO miało ugruntowaną pozycję, musiano wycofać ich statki.

? Przed bankructwem uratowało PLO dwa lata temu Ministerstwo Skarbu, które podjęło decyzję o kontynuowaniu ich działalności. Armator otrzymał pomoc kapitałową Agencji Rozwoju Przemysłu, Stoczni Gdynia, Kredyt Banku i Warty. Nowe kierownictwo PLO skupiło się na utrzymaniu się na rynku żeglugowym i restrukturyzacji zadłużenia oraz zrezygnowało z zarządzania nieruchomościami na lądzie. Walne zgromadzenie akcjonariuszy PLO podjęło decyzję o utrzymaniu działalności żeglugowej na liniach do portów Unii Europejskiej. Organizacja transportu morskiego skoncentrowana została w spółce POL Levant, która eksploatuje statki w dwóch serwisach śródziemnomorskich: cztery statki ro ro i dwa drobnicowce.
PLO skoncentrowało swoją działalność na rynkach Unii Europejskiej. Działalność żeglugowa prowadzona jest pomiędzy portami Bałtyku i Morza Śródziemnego. Po dwóch latach restrukturyzacji PLO spłaciło wszystkich swoich dłużników zewnętrznych.