Komandor Franciszek Dąbrowski, obrońca Westerplatte, odznaczony posmiertnie Orłem Jana Karskiego

Nagroda Orła Jana Karskiego została ustanowiona 5 maja 2000 r. przez prof. Jana Karskiego (1914–2000), kuriera wojennego Rządu RP na uchodźstwie, świadka Holocaustu i Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.

Jan Karski wyraził wolę, by nagroda ta trafiała do osób, które „godnie nad Polską potrafią się zafrasować” oraz do tych, którzy „nie będąc Polakami, dobrze Polsce życzą”. Nagroda ma charakter honorowy i nie jest z nią związana żadna gratyfikacja finansowa, gdyż jak argumentował pomysłodawca - „godność jest nieprzeliczalna na pieniądze”.

Symbolizuje ją statuetka Orła, którego projekt zaakceptował Jan Karski. Pierwsze dwie statuetki zostały przyznane jeszcze bezpośrednio przez fundatora, ich laureatami byli ks. prof Józef Tischner i Jacek Kuroń. Od śmierci Jana Karskiego nagrody przyznaje kapituła.
Nagrodę odebrała wnuczka komandora Franciszka Dąbrowskiego Olga Grzenkowska z rąk o. Adama Bonieckiego, redaktora seniora Tygodnika Powszechnego. W ceremonii wzięły udział bratanica Jana Karskiego dr Wiesława Kozielewska-Trzaska oraz prezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz.

Całość poprowadził znany aktor teatralny i filmowy Mirosław Baka.
Franciszek Dąbrowski (1904-1962) był podczas obrony Westerplatte zastępcą dowódcy placówki majora Henryka Sucharskiego. Przez wielu historyków uważany za faktycznego dowódcę bohaterskiej obrony Westerplatte. Po wojnie prześladowany przez władze komunistyczne, zmarł w wieku 58 lat w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Krakowie. Jest autorem książek: „Dziennik bojowy załogi Westerplatte” (1945) oraz „Wspomnienia z obrony Westerplatte” (1957). Dopiero w latach 90. w piśmiennictwie historycznym i w szerszej świadomości społecznej doceniono faktyczną rolę Franciszka Dąbrowskiego w obronie Westerplatte.

Westerplatte. Spotkania z historią