Scena muzyczna 3. All About Freedom Festival

Wszystko o 3. AAFF w Gdańsku: program, bilety, informacje o artystach, relacje

11 listopada w gdańskim Kinie Neptun odbędzie się niezwykły projekt. Usłyszymy artystę L.U.C. w jego projekcie zatytułowanym 39/89 Zrozumieć Polskę. Towarzyszyć mu będą Leszek Możdżer, Zbigniew Namysłowski i Michał Urbaniak. W 70. rocznicę wybuchu II Wojny Światowej i 20. rocznicę uzyskania suwerenności przez Polskę L.U.C, producent i kompozytor przygotował projekt muzyczny, który pozwala w nowy sposób odkryć i przeżyć podróż przez pięćdziesięcioletnią walkę z totalitaryzmem z lat ’39 – ‘89. Projekt ten jest pierwszym etapem tworzenia pełnometrażowego filmu muzyczno-dokumentalnego pod patronatem Ministerstwa Kultury. To niezwykła dźwiękowa opowieść o jednej z największych niesprawiedliwości, a zarazem o jednym z najbardziej znaczących zwycięstw w dziejach Europy - powstaniu "Solidarności". W projekcie są „skreczowane” - przez docenionego już w Europie Dawida Szczęsnego – oryginalne nagrania takich postaci jak: Hitler, Stalin, Churchill, Roosevelt, Gomułka, Gierek, Jaruzelski czy Wałęsa. Te autentyczne nagrania sprzed lat udostępniło Archiwum Polskiego Radia. L.U.C dał się już poznać jako artysta wyjątkowy, doskonały obserwator i komentator rzeczywistości. Towarzyszący mu wybitny muzyk jazzowy, światowej klasy pianista, otwarty na eksperymenty improwizator, poszukujący własnego języka muzycznego Leszek Możdżer.

Podczas koncertu "Muzyka moja wolność" 20 listopada w Centrum Stocznia Gdańsk wystąpią: Wildbirds & Peacedrums, Speech Debelle oraz BiFF.

BiFF to polski zespół grający muzykę alternatywną, w skład którego wchodzą: znany duet Hrabia Fochmann i Ania Brachaczek, jak się ich określa - najlepsza sekcja rytmiczna kraju, czyli basista Michael Pfeif i perkusista Jarek Kozłowski (wszyscy niegdyś związani z grupą Pogodno) oraz Piotr "Bojkot" Drążkiewicz grający na keyboardzie. Brzmią rockowo, bigbeatowo, tanecznie, czasem glamrockowo. Oniryczny wokal Ani i słodkie melodie w połączeniu z ironicznymi tekstami i rock'n'rollową energią tworzą coś, co sam zespół nazywa onirycznym punkiem. We wrześniu BiFF wydaje swój pełnometrażowym krążek "Ano", który wydaje się idealną pozycją dla tych, którym brakuje piosenek o miłości pisanych nie wprost. Album adresowany jest do fanów energicznych walców i powłóczystych piosenek miłosnych w klimatach alternatywnego rocka i ambitnego popu. "Ano" to nieodrodne dziecko muzyków z obozu Pogodno. Teksty skażone absurdalnym poczuciem humoru, połamaną grą słów i życiowymi opowieściami dla rozmarzonych i natchnionych chłopców i nieodpowiedzialnych, acz równie natchnionych dziewcząt. Tekst do jednej z piosenek na ich pierwszy longplay napisała najgłośniejsza pisarka młodego pokolenia Dorota Masłowska.

Wildbirds & Peacedrums to szwedzki duet wokalno-perkusyjny, wschodząca gwiazda sceny alternatywnej. Ich debiut "Heartcore" okrzyknięto jedną z 10 najlepszych płyt 2008 roku, a najnowsza płyta "Snake"(The Leaf Label, 2009) zbiera pochlebne recenzje. Za nazwą Wildbirds & Peacedrums kryją się: charyzmatyczna wokalistka Mariam Wallentin i perkusista Andreas Werliin. Duet tworzy wspólnie niezwykłą mieszankę popu, pierwotnego bluesa i soulu. "Niepowstrzymany i ekspresyjny, przyprawiający o gęsią skórkę głos Mariam Wallentins plasuje się gdzieś pomiędzy Bessie Smith i Mary Margaret O'Hara, towarzyszy mu perkusyjna gra Andreasa, oszczędna, ale pełna energii i efektowna" - napisał na okładce albumu jego wydawca.

Speech Debelle to laureatka prestiżowej Mercury Prize, dla której zamknięcie w szufladce hip-hop jest mocno krzywdzące. Gdyby Lauren Hill dorastała na brytyjskim blokowisku, Lady Sovereign była mniej zadziorna, a Roots Manuva urodził się dziewczynką, z pewnością rapowaliby jak Speech Debelle - nowa twarz przeżywającej renesans wytwórni Ninja Tune. Na jej debiutanckim albumie afroamerykańskie ciepło spotyka europejską melancholię. Partie skrzypiec i folkowe motywy tworzą spójną całość z jazzującym, funkowym podkładem. Debelle delikatnym, dziewczęcym głosem opowiada o trudnym dzieciństwie bez ojca i bolesnych rozstaniach z kochanymi osobami. Artystka sama siebie nazywa nie wokalistką czy piosenkarką, ale  MC, a dla MC treść ma ogromne znaczenie. Ta płyta to jej autoterapia, dziennik mieszkanki wielkiej metropolii. Dla Brytyjki rap jest punktem wyjścia, zasadniczym budulcem, do którego dodaje jazz, trip-hop, elektronikę, tworząc szalenie treściwe, intrygujące kompozycje. Każdy z utworów jest wielowymiarowy, bogaty aranżacyjnie, nieprzewidywalny. Nie ma mowy o tradycyjnych zwrotkowo-refrenowych strukturach, nie są to jednak wydumane propozycje. Dużo tu akustycznych dźwięków, delikatnych pasaży, najzwyczajniej pięknych fragmentów, które są rzadkością wśród raperów obojga płci. Hip-hop w wykonaniu Speech Debelle nie jest ostry, agresywny, lecz miękki i na swój sposób bardzo dziewczęcy.

22 listopada w klubie Versalka w Sopocie usłyszymy Julię Marcell, przedstawicielkę classical punk, ale jak sama mówi, ma to więcej wspólnego z tym, co czuje, że gra, niż z tym, co tak naprawdę gra. Jej utwory to głównie pop, ale z klasycznymi inspiracjami i punkowym zamiłowaniem do niedoskonałości. Ma delikatny, balladowy głos. Główną rolę w jej kompozycjach gra fortepian, instrumenty smyczkowe i perkusja. Jeden z największych brytyjskich dzienników The Guardian porównał ją do amerykańskiej wokalistki i pianistki Tori Amos. Pochodzi z Olsztyna, naprawdę nazywa się Julia Górniewicz. Od kilku lat mieszka w Berlinie. W październiku 2009 roku ukazała się w Polsce jej debiutancka płyta It Might Like You. Aby zebrać 50 tysięcy dolarów na jej wydanie potrzebowała dokładnie trzech miesięcy i trzech dni. Postanowiło jej pomóc 657 osób z całego świata. To pierwsza polska artystka, która zaistniała dzięki portalowi Sellaband, który umożliwia słuchaczowi inwestowanie w artystów i partycypowanie w kosztach. Płyta zatytułowana powstała w Berlinie z udziałem niemieckich muzyków i polskiego kwartetu smyczkowego.  Nagrania wyprodukował niemiecki producent Moses Schneider.