Duality: Marimba i wibrafon w św. Janie

Duet Duality tworzy dwójka młodych artystów - 21-letnia Katarzyna Kadłubowska (doceniona m.in. jako laureatka projektu Dolina Kreatywna) i 31-letni Dominik Bukowski. Pomimo młodego wieku tym dwojgu nieraz zdarzyło się koncertować u boku najlepszych. Dominik współpracował i nagrywał m.in. z Leszkiem Możdżerem, Leszkiem Kułakowskim, Wojciechem Staroniewiczem czy Przemkiem Dyakowskim, a Kasia współpracuje z kwartetem jazzowym Buming oraz zespołem Kutin.

Tych dwoje marzyło o całkowitym oczarowaniu gdańskiej publiczności w ubiegły piątkowy wieczór. Aby osiągnąć swój cel, użyli dwóch bardzo nietypowych instrumentów, o imponujących rozmiarach, wydających do niczego innego nieporównywalne, piękne dźwięki. Marimba i wibrafon - bo o nich mowa - zespoiły się w jedność w świętojańskiej farze. Jazzowo - klasyczne utwory, pomimo że nie należały do najkrótszych, raczej nie męczyły. Ponad 90-minutowemu koncertowi towarzyszyła gra świateł na XVII-wiecznym ołtarzu oraz kilka prelekcji filmowych. Jedna złożona była z krótkich wypowiedzi ponad 200 osób na temat tego, czym jest życie. Pomimo banalności pytania, autorce filmiku, Kasi, udało się stworzyć interesującą całość, złożoną z bardzo różnorodnych odpowiedzi. Tłem dla nich był odgłos przypominający bicie serca. Film stanowił bardzo klimatyczne przejście pomiędzy kolejnymi, uwalniającymi myśli, które unosiły się wysoko na kilkanaście metrów nad głowami słuchaczy i muzyków, utworami.

Kolejne części koncertu przeplatane były również współczesną poezją erotyczną Tadeusza Różewicza, a dokładniej jego wierszem pt. "Szkic do erotyku współczesnego". Jednak szczególne wrażenie na zgromadzonych w św. Janie ludziach mógł zrobić przede wszystkim utwór ostatni, nieco odbiegający stylistyką od poprzedzających go bardziej klasycznych, takich jak toccata Andreasa Koppela, aria Bacha, "Nyack" Davida Friedmana, "Katamiya" Emmanuela Sejourne, "Libertango" Erica Sammuta czy "Gymnopedie" Erika Satie.

Ostatnim utworem, jaki duet Duality zaprezentował, było Tango Suite nr 1 argentyńskiego kompozytora, Astora Piazzolli. Podczas gdy Kasia i Dominik grali na swoich oryginalnych instrumentach, których w żadnym wypadku nie należy mylić z cymbałami, na projektorze można było oglądać czarno-biały film przedstawiający parę tańczącą tango na tle zabudowań miejskich.

Na darmowy koncert Kasi i Dominika przyszło bardzo wiele osób. Podczas ich występu zdarzało się, że do kościoła wchodził ktoś zupełnie przypadkowy i zostawał, urzeczony pięknem dźwięków dochodzących z okolic na zielono oświetlonego ołtarza. Większość uczestników tego wydarzenia opuszczała św. Jana zadowolona, jednak, oczywiście, dwójce młodych muzyków można było też postawić pewne zarzuty. Po wyjściu z kościoła słychać było komentarze, że koncert był za mało dynamiczny, ale większą przeszkodę stanowiło chyba raczej kiepskie nagłośnienie mikrofonu Kasi - ciężko było ją zrozumieć, gdy z lekkim niemieckim akcentem przedstawiała słuchaczom tytuły kolejnych wykonywanych przez siebie i Dominika utworów. Poza tym marimba czy wibrafon to tak rzadkie instrumenty, że niejeden w kościele św. Jana z chęcią by o nich posłuchał, zwłaszcza z ust samej marimbafonistki. Niektóre tajemnicze dźwięki, wydobywane przez Kasię Kadłubowską  z jej instrumentu za pomocą dwóch par pałeczek o główkach powleczonych włóczką, przypominały szum morza. Jak powstawały? Na pewno wielu słuchaczy z chęcią by się tego dowiedziało, ale tego drobnego mankamentu, jakim był brak (albo niewielka ilość) informacji na temat tytułów utworów czy ciekawostek o marimbie czy wibrafonie, piątkowy koncert w św. Janie był wydarzeniem wyjątkowym i takim też przeżyciem dla jego uczestników. 

Czytaj też:

Duality, czyli uczta w kościele św. Jana